Thuis heb ik een oud aanhangwagentje staan dat ik ooit bij een collega mocht menemen op voorwaarde dat ik hem niet terug zou brengen. Hij is gebruikt voor de verhuizing naar Zwolle en bewees daar goede diensten. Omdat zo’n karretje wel erg handig is heb ik hem opgelapt en gebruik ik hem nu om grof vuil in te verzamelen dat ik dan eens in de zoveel tijd naar de stort rijd. Vandaag zat de kar weer eens vol en stond de Rova op het programma. De trekhaak van de 8.32 SW kon ik dan voor het eerst gebruiken.

Helaas had ik de stroom in de relaiskast nog niet aangesloten. Ik had alleen de kebelboom vanaf de trekhaak naar de zekeringenkast gelegd. Ik wilde wel de kabels op de officiële manier aansluiten, dan heb je de minste storingen. Eerst heb ik gekeken of er nog een beschrijving van de Brink-trekhaak aanwezig was. Dat bleek wel zo te zijn, maar hierin stonden niet de kleurcodes van de kabels. Die heb ik uiteindelijk achterhaald door de stekkerdoos los te halen. Zo kon ik de instructie die Lancia geeft (in werkplaatshandboek 3 of in het instructieboekje type 3) volgen. Daarin staat precies welke draad er aangesloten moet worden op welke stekker met daarbij de stekker letter en de kleurcode. Appeltje eitje dus. Bijgeleverd waren kabelklemmetjes. Daar ben ik geen voorstander van. Solderen is beter. Je haalt ongeveer een cm van de kabelisolatie af en kunt dan de te verbinden kabel hieromheen rollen waarna de soldeerbout het definitief vastzet. Ik vind het eigenlijk absurd dat (het was tenslotte een tweedehands trekhaak) een installateur de moeite neemt om de kabelboom vanaf de trekhaak naar de zekeringenkast te leggen en vervolgens de kabels met klemmetjes aansluit.
Het enige probleem dat ik tegenkwam was dat de codering van de remlichten niet klopte met mijn type 2 zekeringenkast. Deze heb ik nu op de remlichtschakelaar op het pedaal aangesloten. Aangezien deze voedingskabel ruim langer was dan de anderen, neem ik aan dat dit bij de vorige installatie ook zo was. De lampen van de aanhanger doen het nu weer netjes en de 8.32 SW gaat met een aanhangertje naar de stort. Geestig gezicht.

Zoals je weet was de koppeling tijdens de Italië-rit niet opperbest. Nu juni weer aanbreekt komen ook weekenden met familie bijeenkomsten vanwege allerlei festiviteiten en herinneringen. De Thema zal dan vaak gebruikt worden om ons comfortabel ernaartoe te vervoeren. Afgelopen weekend kwamen we zo in Stavoren terecht bij een aanrader: De Hobbelschuit. Geen indrukwekkend terras, geen indrukwekkende uitstraling maar wel erg indrukwekkend eten! Heerlijk een middag in wind en zon gezeten terwijl de kinderen konden zwemmen bij het Ijsselmeer of konden voetballen op het trapveldje achter het restaurant.
Omdat dit geen VVV-blog is, terug naar de auto. De koppeling begon steeds meer moeite te krijgen. Zeer regelmatig moest ik 5x trappen voordat ik iets van druk kreeg. Bovendien hielde de koppeling de druk niet meer vast hetgeen resulteert in een soort automaat. De auto gaat vanzelf rijden met de koppeling ingedrukt. Zeker met een auto volgeladen, door de tweede achterbank konden wij met z’n 7-en in de auto zitten, is dat listig manouvreren. Ik denk dat de meeste inzittenden niks gemerkt hebben. Zeker niet mijn kinderen die helemaal achterin de achterbak zaten en bezig waren met zwaaien naar de achterliggers. Al met al tijd om de koppelingsgever te vervangen.
Op Ebay had ik ooit al een gever gekocht. Hiervan was de bevestiging naar het koppelingspedaal verwijderd, maar de rest was nieuw. Ik kon dus met deze cylinder de oorspronkelijke vervangen en tegelijk wat onderdelen hergebruiken. Gelukkig was het verwijderen van de cylinder makkelijk. Ik moest alleen verzinnen hoe ik alle vloeistof ging opvangen in de auto. De cylinder zit namelijk onder het stuurhuis. Elke lekkage loopt dus via de daar aanwezige kabelbomen naar elke willekeurige plek op de carrosserie en dat wil je met remvloeistof juist niet hebben.
Demontage ging dus voorspoedig. Toen ik eenmaal de gever uit de auto had heb ik hem vergeleken met de nieuwe. Het leek overeen te komen. Samen met mijn zoon (ik had drie handen nodig) heb ik de bevestiging naar het pedaal uit de oude gever verwijderd waarna ik hem geplaatst heb op de nieuwe. helaas. De diameter verschilde dus dat werd m niet. Mijn aandacht weer verlegd naar de oude. De cylindermantel is zo stevig, die heeft niets te lijden. Ik heb hem grondig schoongemaakt en het nieuwe zuigertje erin geplaatst. Dat was wel precies de goede maat! Zo kon ik de oude gever dus opnieuw gebruiken met een vers binnenwerk. Nadat ik hem geplaatst had, overkwam me hetzelfde als veel medeklussers is overkomen. Je vult het reservoir bij en probeert met het pedaal de boel te ontluchten. Het lukt alleen niet omdat er nog lucht in de slang van het reservoir naar de gever zit. Je pompt dus geen olie, maar alleen lucht. Zo lukt dat niet. Gelukkig heb ik nog een heel mooie set waarmee je met lucht uit een reserveband de boel op druk kunt doorspoelen zonder dat je hoeft te trappen op het pedaal. Echt een aanrader. Nadat ik er zo’n 300ml vloeistof doorheen had laten stromen heb ik de ontluchtingsnippel dichtgedraaid en bleek de koppeling perfect te werken! Heerlijk soepel, zoals het hoort. Een korte proefrit bewees dat de functie hersteld was. Ik heb meteen even de poelietrekker die ik van Hans geleend had teruggebracht. De auto rijdt weer lekker. Nu alleen nog het afslaan corrigeren, maar ik weet inmiddels wat het euvel is.

Inmiddels is de SW weer netjes gewassen en heb ik hem uitgebreid bedankt voor zijn goede diensten. Het is tcoh wel bijzonder dat hij zo’n enorme reis zonder ernstige problemen heeft volbracht! Ik was nog vergeten om te vertellen dat het veersysteem ook goed gewerkt heeft. Op de Futa hebben we de knop “Sport” ingedrukt waarna het bijbehorende lampje op het dashboard ging branden. De auto werd voelbaar harder en stuurde veel strakker door de bochten. Een echt feest. Ik heb nog nooit zo’n prettig sturende en rijdende Thema gehad.
De laatste paar dagen begon de koppelings geefcylinder het te begeven. Deze werkte alleen als je hem of heel hard intrapte of 1x aantikte en daarna intrapte. Ik heb er hier nog eentje liggen dus ik neem aan dat ik die binnenkort ga vervangen. Hieronder een diashow van de trip:

En toen reed ik ineens met een enorme, spreekwoordelijke kater door het hollandse file landschap terwijl de uiterst stille en incognito leasebak op de cruise control de kilometers opvrat. Wat een tegenstelling met de afgelopen week. Vorige week stond geheel in het teken van de trip der trippen; de italyherewe.com trip naar de Mille Miglia. Gedurende een week heeft de Thema flink op zijn donder gehad. Vanaf het moment dat ik de boel in elkaar had tot het moment van vertrek had ik 300 km in de SW gereden. Er kwamen er 4000 bij. Vierduizend rumoerige enerverende en snelle kilometers die bewezen dat een 8.32 een machtige machine is die continu bereid is de bestuurder te trakteren op een unieke rijervaring.
Al op de heenweg beloofde het veel goeds. De SW hangt boven de 3000 toeren gretig aan het gas en wil tot de 6500 toeren alleen maar gaan. Het is een teleurstelling dat er dan geschakeld moet worden want je hebt het gevoel dat er veel meer inzit. Helaas zat het weer, de drukte en het werk aan de weg niet mee. Hierdoor kon in Duitsland slechts kort een gooi naar de topsnelheid gedaan worden. TomTom bleef steken op 210 voordat een Saab roet in het eten gooide. Gelukkig reden we met de hele groep door Oostenrijk. Op de Fernpas liet de 8.32 blijken van zijn koppel. De heuvels werden met gemak genomen. Uiteindelijk zag het er na zo’n 1250 km zo uit:

Voorwaar een voornaam gezelschap. Het moge duidelijk zijn dat er een aantal bolides tussen zaten die de SW ruim voor moest laten gaan. Het orkest uit de ongedempte uitlaat bleek in ieder geval voor de V8 liefhebbers niet te versmaden.

We hebben een hele serie prachtige ritten gemaakt. De 8.32 raakte steeds meer in zijn element en de kleine haperingen die er waren werden hierdoor ruimschoots gecompenseerd. De 8.32 SW heeft zich bewezen als een betrouwbare reisgenoot die ik niet meer kwijt wil. Het hoogtepunt was het meerijden met de Mille Miglia karavaan vanaf de start van de Futa-pas. We konden het niet laten om vrijwel tot aan Bologna mee te rijden. De enthousiaste reacties van de Italianen hebben daar zeker aan bijgedragen. Een kleine impressie van deze rit vind je hier: Lancia Thema 8.32 op Futa

Vanmorgen al om 8:00 stond de auto bij de garage te wachten om afgemeld te worden voor de APK. Alle klusjes en het wiellager had ik gedaan. Om half 10 kwam het verlossende woord; de auto was klaar! Pluim aan Mulder v.o.f. die de boel gekeurd heeft.

Daarna meteen door naar de bandenspecialist, die heeft er de vier nieuwe Pirellis onder gebouwd. De auto rijdt meteen prettiger! Gelukkig had ik nog wat tijd over en heb ik een nieuwe koppelingscylinder gekocht aangezien de oude in de auto nu begon te lekken. Met de Brennerpas in het vooruitzicht geen prettig idee. Ook heb ik de wrede eindpijp weer gemonteerd voor een mooi donker V8 geluid. Misschien worden we er helemaal gek van, in ieder geval is het niet te missen.
Peter van Italyherewe.com gaf het advies om de auto’s te poetsen. Helaas heb ik dat opgevolgd…. Bij de washal was ik er met mijn hoofd niet bij en ben ik mijn portemonnaie vergeten! Drama, want hij was natuurlijk weg. Tot nu toe is dat zo gebleven. De rest van de dag ging dus op aan politiebezoek en meer technische dingen die nodig zijn wanneer de geldbuidel verdwijnt…. Er rest een stille getuige van het geheel:

De airco had ik af laten vullen. Volgens opgaaf van de airco specialist moet er 1100 gram koudemiddel in, het werkplaatshandboek blijkt het over 1200 gram te hebben. De installatie trok enorm vacuum. Gedurende 10 minuten werd 1 milibar aangehouden. De installatie is dus lekdicht. Dorodat er nu ook nog eens nieuwe vulnippels op geplaatst zijn kan ik de installatie overal met modern koudemiddel verversen. Ze hebben daartoe het systeem extra leeggehaald zodat er geen R12 overblijft. Toen we de installatie testten bleek deze echter niet te werken. Ook zat ik nog steeds met het probleem dat het bestuurdersraam niet open wilde met de bedieningsknop.

Hans, mede Themafiel uit Zwolle met enige electronische kennis, kwam helpen. We hebben erg veel tijd gestoken in het uitzoeken van de fout met het raam. Toen we alles los hadden liggen en doorgemeten hadden bleven de fouten komen. Vervelend als je geconfronteerd wordt met een probleem dat je niet kunt oplossen. Uiteindelijk hebben we wat gerommeld aan de stekkers van de relais/zekeringenkast en toen deed hij het! Nadat we alles gemonteerd hadden bleek dit echter een soort hik in het systeem te zijn geweest, de knop bleef weer dood. Ik zie mezelf niet de deur openen bij elk tolpoortje dat ik in Italie moet passeren. Vandaar dat ik nu tijdelijk een oplossing heb gemaakt; een knopje links naast de middenconsole die het raam gewoon rechtstreeks opent. Heerlijk, opgelost maar geen voldaan gevoel.

Toch maar nog een projectje opgepakt, de airco. Via de foutcodes die het systeem zelf kan genereren (je zet de sleutel in MAR positie en drukt direct de knoppen “Vent” en “Econ” in. De installatie meet de boel dan door en komt na 20 seconden met een cijfer. Dat cijfer geeft het aantal fouten weer. Bij mij was het cijfer 1. Gelukkig, niet teveel verkeerd gedaan dus. De code was “U9”. In het werkplaatshandboek staat dat deze code vooral voorkomt bij systemen die te lage druk hebben of bij temperaturen rond het vriespunt of bij kokend koelwater. Al die situaties had ik niet. Vandaar dat het zin had de onderbreking in de kabelboom naar de compressor op te zoeken. In het werkplaatshandboek staat ook een schema van de installatie. Dit is een soort beknopte weergave van de werkelijkheid waar ik niet geheel uitkwam. Hans kon het wel lezen en we hebben vanaf de relaiskast van de airco alles systematisch doorgemeten. We kwamen er telkens achter dat de onderdelen die we testten gewoon goed werkten. Totdat we bij de dampsensor kwamen. Hier bleek ik twee stekkertjes verkeerd aangesloten te hebben! Ik had 4 lipjes waar een stekker op kon, twee ervan waren massa, de andere twee de schakelaar. Toen we de schakelaar kortgesloten hadden deed de pomp zijn werk! Ik heb de stekkertjes op de goede manier aangesloten en het systeem werkt weer prima. Koele lucht dus in de hitte.

Verder nog wat kleine APK puntjes gedaan. Er blijft nu eigenlijk alleen nog het vervangen van het lager over, dat komt wel goed dus. Wellicht kan ik ook nog een beetje poetsen voordat we vertrekken?

Laat ik het zo zeggen; ik moest mezelf ertoe dwingen om vandaag eens niet aan de Sw te klussen. Dat hij nu op de oprit staat zorgt voor continue bemoeienis. Er zijn allemaal kleine dingetjes die nog gedaan moeten worden of enig uitzoekwerk eisen. Ik heb de auto dus met rust gelaten. Dat wil niet zeggen dat ik er niet mee bezig ben geweest! Gisteravond is hij getaxeerd vanwege de dagwaarde. Dat vond ik toch een prettiger idee als ik ermee naar Italië beer. Gelukkig was de taxateur ook onder de indruk. Het autoblad Klassiek&Techniek organiseert elke eerste donderdagavond van de maand een bijeenkomst met activiteit in de wonderschone Welsum. Als je vooraf een mededeling doet aan Pander taxaties (Veenendaal) kun je hier tegen gereduceerd tarief je auto laten taxeren. Een aanrader want je legt de dagwaarde vast. Dat is prettiger dan deze wellicht achteraf, na een ongeluk, te moeten vaststellen. Volgens de koerslijsten van de verzekeringsmaatschappijen is de auto namelijk geen drol waard. Een taxateur ziet dat toch anders.

Ook heb ik vandaag een naaf opgehaald voor het kapotte wiellager linksachter. Tussen de bedrijven door had Gerrit (uit Beesd) tijd om er eentje te demonteren. De naaf blijkt niet meer leverbaar. Ik zal de nummers van de twee lagers wel even noteren, dan kan ik die altijd weer nabestellen bij het “Lagerhuis” in Koeckange. Dit was het voornaamste APK punt en is bij deze opgelost. Bovendien mag ik weer bij elke garage APK keuren; mijn kentekenbewijs zat vandaag in de post!

Morgen ga ik wel weer aan de auto klussen. Het lager moet erop en Hans komt helpen met twee electronische probleempjes. Hij heeft wel enige kaas gegeten van electrotechniek dus dat ziet er positief uit. Maandag wordt D-day. Vanaf ’s ochtends vroeg APK, banden wisselen en daarna vanaf een uur of 21:00 vetrek voor de eerste etappe naar Italië!

Omdat mijn kenteken nog niet binnen is stond de SW vandaag bij de lokale garage om een voorkeuring voor de APK te ontvangen. Omdat het kenteken nog ingenomen is door de RDW mag de garage hem alleen niet goedkeuren, dat kan alleen bij de RDW. Nu ik het toch weer over de RDW heb, vaak lees en hoor je negatieve verhalen over die club, maar ik heb louter positieve ervaringen. Vanochtend informeerde ik naar de status van mijn kenteken en de dame kon me feilloos vertellen in welk stadium ik zit! Ondanks dat ik te maken heb gehad met de RDW Zwolle, de RDW Lelystad en de RDW Veendam moet ik zeggen dat ze hun automatisering en werkprocessen goed voor elkaar hebben. Mijn kentekenwijziging doorloopt de procedure voorbeeldig en ze weten exact wat de status is!

Vanmiddag ben ik meteen uit mijn werk naar de garage gelopen om het nieuws te horen. Het is altijd wel prettig een garage om de hoek. Hij maakt een lijstje met mankementen voor de APK die ik dan kan meenemen naar huis om de auto aan te kunnen pakken. Het viel gelukkig allemaal erg mee! Het voornaamste punt dat ik wat lastiger op kan lossen is de naaf linksachter. Het wiellager is echt overleden en heeft speling. De fusees en de schokbreker linksachter zijn adviespunten. Ik weet dus waarnaar ik op zoek moet. De andere zaken van het lijstje zijn allemaal dingetjes die vastgezet moeten worden; zoals de accu, een remleiding, de bedrading, de vulhals van de benzinetank, een leiding van het hydraulisched systeem, twee boutjes van de trekhaak en nog wat andere dingetjes zoals de koplamp afstellen en de massa van het achterlicht nazien.
Die koplamp wordt nog leuk, die moet naar rechts bijgesteld worden en dat kan volgens mij niet. Ik zal dus wat vulringetjes eronder moeten plaatsen om hem naar rechts te laten wijzen. Ik zal voor de zekerheid een reserveunit in de auto leggen.
Na dit toch wel goede nieuws ben ik naar de automaterialenzaak gegaan omdat ze eindelijk de goede bougies hadden kunnen bestellen. De bougies zijn verre van standaard. Ze hebben een motorfiets maat en als je standaard een 8.32 intoetst in het onderdelen systeem, krijg je de verkeerde geleverd. Gelukkig vandaag de goede. Bij Schaftenaar werkt bovendien een achterbuurman van me die me meteen de goede dop (18) leende met een ratel. Toch weer prettig om in een “dorp” te wonen. Ik zal eerst de nieuwe bougies monteren, dan kan ik daarna nog wat kleine klusjes doen.

Inmiddels heb ik de achterlichten voorzien van extra massakabels die ik op de unit gesoldeerd heb en vervolgens doorgelust naar een massapunt. De lampne branden weer erg fel, je merkt direct het verschil! Ook is de dorpelafdekking aan de bijrijderszijde gemonteerd zodat de kabels uit het zicht zijn. Op naar de overige APK punten.