Lancia Thema V6 L(oop) S(loop)
Gisteravond zijn Hans8V en ik afgereisd naar de loods om mijn eerste donor auto ten grave te dragen. Ik was optimistisch en had maar 1 doel, de auto moest nu definitief als oud ijzer naar buiten. Vol goede moed begonnen we aan onze mini “Loop- sloopmeeting”.
Het was gelukkig niet meer zo koud. De klus zou dus niet onderbroken worden door koude handen. De donor stond helemaal achterin de loods. Eerst moest mijn TD SW op eigen kracht naar buiten. De accu was het daar niet mee eens. Met een hulpaccu en startkabels kwam hij hoestend tot leven. Terwijl de diesel zijn goede slag weer had gevonden werd de Kappa donor (helaas met 4 platte banden) met een sleepkabel erachter gehangen. Hans kroop achter het stuur en zo reed de karavaan moeiteloos naar buiten. Nu was de donor V6 bereikbaar. Bereikbaar maar niet rijdbaar! Deze donor is voor mij een waardevolle investering geweest. De 8.32 SW profiteerde bijvoorbeeld van de voorruit met gouden bies, de type 3 voorzijde van de hemel (met dimmende spiegel) en zal binnenkort ook profiteren van de VDO Cruise control die ik eruit gedemonteerd heb. Daarnaast heb ik bijna alles wat los en vast zat aan de auto verkocht zodat de kosten ruim opgewogen hebben tegen de opbrengsten. De ideale donor dus. Doordat de auto, zoals de Belgen zeggen, geheel gevandaliseerd was, stond deze op blokken hout en een krik en was er geen mogelijkheid de auto rollend te krijgen door er wielen onder te zetten. Grote delen van de ophanging waren al weg namelijk. Voor dit doel heb ik een speciaal karretje van ongeveer 50 x 50 cm met 4 zwenkwielen dat je zo onder de reservewielbak kunt schuiven en die ervoor zorgt dat de achterzijde alle kanten op kan rollen. De voorzijde krik je vervolgens op met de vrachtwagenkrik en zo kun je het hele zaakje rollend krijgen. Ondertussen tikte de tijd door, maar daar hadden we geen erg in, het werkte lekker door.
Toen de V6 op zijn sloopplekje stond moest alles eruit wat er nog in zat. Dat was niet veel meer, maar kostte toch weer genoeg tijd. Eigenlijk mag er alleen een stalen karkas overblijven, dat gaat dan met het oud-ijzer weg. De motor met subframe was nog de grootste klus omdat eerst alle kabels nog vrijgemaakt moesten worden. Ik wilde de kabelboom van het motormanagement graag in 1 stuk eruit hebben. Ook nu werkte de truuc met de vrachtwagenkrik die net achter het subframe geplaatst de carrosserie optilt terwijl het subframe achterblijft op een palletwagen.
Helaas bleek de achterruit nog in zijn originele kit te zitten en is deze kit bij deze wat lagere temperaturen niet acht makkelijk te bewerken. Zowel Hans8V als ik hebben ons er even op gestort. Een deel is gelukt, maar door een telefoontje van Hans zijn vrouw kwamen we er achter dat het en te laat werd en dat het sneeuwde! Het raam hebben we dus opgegeven en de lege carrosserie hebben we naar buiten geduwd. De palletwagen met het subframe met motor moest ook naar buiten. Eigenlijk was de moeite die het koste om dit geheel door de sneeuw te duwen een voorbode voor wat ons nog te wachten stond. Toen de loods eenmaal vrij was moest de Kappa namelijk naar achterin de loods geduwd worden. Aangezien het erf voor de loods een afschot heeft, moest dat een beetje bergop. Toen ik de TD in zijn achteruit zetten en de Kappa aanduwde bleek er geen beweging in te komen, alleen mijn voorbanden begonnen vrolijk te tollen. Geen resultaat dus. Toen met onze K SW. In zijn achteruit en tegen de Kappa donor aan, met een losse band ertussen, vol goede moed en … weer slippen. Kappa SW omgedraaid en vooruit de boel aangeduwd en … weer slippen. K#t! Die auto moet echt naar binnen. Als professionele sneeuwruimers hebben we toen het spoor ijsvrij gemaakt en het toen nog eens geprobeerd. Nu schoten we op. Met afstandjes van een paar meter per keer lukte het om de Kappa naar zijn eindoel te sturen! Vervolgens de TD erin om daarna eindelijk op weg naar huis te kunnen. In de loods bleef een mooi winters tafereel achter.
De terugweg was goed om te onthaasten. De wegen waren slecht begaanbaar en veel collega chauffeurs besluiten dan door de combinatie van zomerbanden en nachtblindheid de snelheid op minder dan de helft van de maximaal toegestane te houden. Dit betekende dus dat we er bijna twee keer zo lang over hebben gedaan om weer veilig thuis te komen. Gelukkig lukte dat zonder dat er rare dingen gebeurden onderweg en kon Hans8V, veel later dan gepland, de voordeur achter zich dichttrekken. Bedankt Hans!
Geen reacties »
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.