Dirk-Jan’s Thema is de tweede die stilvalt. Ik zit vandaag bij Matthijs in de auto en we rijden juist op de mooie groene Via Bonanno Pisana, richting het beroemde Campo dei Miracoli, waar de scheve toren van Pisa poseert voor een miljoenenpubliek, als ik onder de wagen van Dirk-Jan een gestage stroom benzine op straat zie lopen. Het is zonde om op deze manier het alleszins redelijke gemiddelde verbruik van 1:10 om zeep te helpen en we besluiten hem mobiel te bellen. Op een pleintje, tegenover de universiteit van Pisa, geschiedt een wondertje.

Binnen negen minuten (getimed op het Zwitserse uurwerk van Romeo) is de benzinepomp uitgebouwd, een nieuw tussenslangetje gemonteerd en de pomp weer ingebouwd. Een gereedschapskist, overall en door Dana al klaargelegde schoonmaakdoekjes voor de vette handen zorgen voor een vlot verloop van deze reparatie. Dirk-Jan kan bij een plaatselijke garage slechts door het omhoog houden van het kapotte slangetje en door het mompelen van “zo eentje, graag”, ervaren dat Italianen niet moeilijk doen. De rest van het gezelschap kijkt de ontwikkelingen geamuseerd aan. Baby Ferdinand-Junior krijgt ondertussen de fles. De babyvoeding is op de juiste temperatuur gebracht door de fles even op het nog warme motorblok van een Thema te leggen. Technisch vernuft en praktisch inzicht gaan deze middag hand in hand. De inwoners van Pisa hebben geen weet van het feit dat de ‘monteur’, die daar in een officiële Lancia overall onder de gestrande Thema bezig is, gewoon bij ons hoort. Het euvel? Rubber dat niet tegen de onthutsend slechte Italiaanse benzine bestand is. Later zou blijken dat ook de auto van Romeo door precies dezelfde kwaal is gestrand.

Pisa. Eigenlijk gewoon een stad als vele andere. Ooit, in de Romeinse tijd, een belangrijke havenstad. Nu een toeristische trekpleister vanwege een constructiefout in een klokkentoren op de Campo dei Miracoli. Op het wijde grasveld bij de kathedraal, zitten en staan toeristen. Allemaal aanschouwen ze het wonder. De scheve toren van Pisa. Sommigen hebben tekenpapier bij zich en leggen de 60 meter hoge toren vast zoals hun inspiratie het hen influistert. Zo valt hij in elk geval voor hén nooit meer om. Anderen maken foto’s van de ronde toren. Deze is, gelukkig onzichtbaar, wetenschappelijk gestut. Gered voor verder verval. De details van de toren en de kathedraal zijn fantastisch. Helder witte steen met een huid die aan porselein doet denken. Pilaren met fragiele boogjes die het bouwwerkl transparant en breekbaar laten lijken. Ik kan het niet laten en maak een foto met een groothoeklens, onder een dermate gekke hoek dat de toren kaarsrecht staat en de toeristen schuin achterover lijken te leunen, tegen de strakblauwe lucht. Volgens mij hoor ik de toren zachtjes grinniken.

De Thema van Dirk-Jan rijdt weer voortreffelijk en in de lage namiddagzon keert het hele gezelschap terug naar ‘onze’ villa. Op het overdekte terras van La Palagina hebben we het natuurlijk over de Thema’s. Die wonderlijke auto’s met een nu reeds klassieke status. Zij bieden genoeg gespreksstof voor een genoeglijke ‘thema avond’.
Wijn en bier worden rondgebracht en de stemming komt erin. Tijd voor het uitwisselen van ervaringen. Waar komt jouw Thema vandaan en heb jij ook wel eens…
Een opvallend groot aantal chauffeurs blijkt te worden geplaagd door storingen van elektrische aard. Lampjes die, als ze branden, gerust kunnen worden genegeerd. Maar branden ze plotseling niet meer, dan is er een serieus probleem. Achterlichten met wisselende contacten, ramen die niet meer dicht gaan, tenzij je gebruik maakt van schakelaars die normaliter een heel andere functie hebben. Geholpen door de meer dan uitstekende huiswijn worden de experts het eens dat het hier gaat om haperingen in de aansluiting van de ‘massa’- kabel. Deze verklaring vindt blijkbaar zoveel bijval dat, in de dagen die nog zullen volgen, alles wat fout gaat als ‘massa-probleem’ wordt omschreven.

Onder het avondeten, dat gerust als haute cuisine mag worden gekwalificeerd, zijn de gesprekken geanimeerd. De Lancia’s zijn niet langer meer de enige bindende factor. Grappen worden over en weer vertaald en begrepen. Een toevallige groep Themafielen bijeen in Toscane vindt elkaar zonder echt te hoeven zoeken. In de keuken klinkt plotseling het geluid van servies dat kletterend kapot slaat tegen de natuurstenen vloer. Zonder ook maar op te kijken van het eten roepen we tegelijk, als een goed op elkaar ingespeeld koor richting keuken: “‘massa-probleem !’