LanciaThema.nl

Navigatie

Birth of a Thema 8.32 SW

apr
08
2010
0

Kriebels

Ken je dat gevoel? Dat gevoel dat je krijgt als je rijexamen moet doen. Of, dat je voor het eerst van je leven naar de Efteling gaat? Een mix van extreme gemoedstoestanden die zweven tussen kinderlijke opwinding en hoogoplopende angstgevoelens. Het blijft spannend om ineens een Lancia Thema op internet aan te treffen die dit soort gevoelens begint op te wekken. Niet meteen, nee, je leest de omschrijving tientallen keren door en begint je steeds meer te realiseren dat dit wel eens de ultieme Thema zou kunnen zijn. De entourage klopt niet, maar dat maakt het juist zo interessant. Welke geïnteresseerde die door dezelfde pagina’s wandelt heeft door wat daar staat? Die kijken eerder naar koopjes in de categorie BMW, Mercedes en Volvo. Nee, die hebben niet door dat hier een auto staat die in 1988 ruim meer dan een ton in guldens gekost heeft. Die hebben geen oog voor het met de hand gemaakte lederen interieur, die zien niet dat er onder de motorkap een trotse badge prijkt met daarop de tekst: “Lancia by Ferrari”. Ik zie het wel. Zou ik de enige zijn?

Het gevoel wordt de dagen na het bekijken van het wazige fotootje steeds sterker. Je kunt er niet meer omheen. Het is net als een sigaret. als je er verslaafd aan bent zul je altijd weer de volgende opsteken. Je moet wel, je lichaam dwingt je. Rokers die echt gestopt zijn kennen dat gevoel maar al te goed, die weten dat je het moet overwinnen om ervan af te kunnen blijven. Ik ken dat gevoel, maar als het om een Lancia Thema gaat wil ik niet stoppen, al zegt de ratio van wel. Totdat je ’s avonds wil gaan slapen en merkt dat je aan een auto ligt te denken. Het moet toch niet gekker worden, dit moet ik onderzoeken. Met de eerste lentezon strelend over de Soesterbergse heideheuvels rijd ik naar Domeinen. Een vreemd soort opwinding maakt zich van me meester tijdens de rit. Hoe zal de auto erbij staan? Is er nog wat over van de glorie van deze 8.32 van de eerste serie, of, heeft de tand des tijds de auto stevig in zijn greep en blijkt de wazige foto alle onheil prachtig te camoufleren? Ik zal het snel zien, ik mag eerst nog flink peinzen. Terwijl ik de parkeerplaats opdraai zie ik de kont van de 8.32, tussen twee degelijke gezinsauto’s door, staan. De opwinding begint zijn hoogtepunt te naderen. De wandeling naar de rij waar de Thema opgesteld staat doe ik bijna gehaast, alsof ik te laat dreig te komen voor een belangrijke afspraak. In de verte zie ik de ogen van de Thema al treurig hun blik werpen op alle modale auto’s die haar omringen in al hun tekortkomingen. Langzaam, met elke stap een beetje meer, worden de contouren van de berlina zichtbaar. Die eerste aanblik in vol ornaat, die vertroebelde aanblik die net als die wazige foto, je hersens laat zien wat je hoopt. Een machtige auto waar alles van klopt, behalve de plek waar ze nu staat. Dat was de eerste sensatie die ik kreeg; medelijden. Dat het zover moest komen dat ze hier nu staat met een grote barst in de voorruit en de opzichtig opgekladderde tekst: “Geen sleutels aanwezig!” erop. Alsof die tekst de aandacht weg kan halen van de enorme barsten door die ruit. Langzaam valt de waas weg en begin ik een auto te bekijken die ooit de mooiste 8.32 van Nederland moet zijn geweest. Grijs metallic, zwart leer, open dak, eerste serie; de mooiste kleuren en uitrustingscombinatie wat mij betreft. Het is al heel lang geleden dat deze 8.32 verzorgd is. Ze zal wel even door de wasstraat geduwd zijn voor aanvang van dit rariteitenkabinet, maar dat opent juist de ogen voor alle defecten die anders met de mantel van het stof en vuil bedekt zouden zijn.
Voor je gevoel duurt het lang, maar in mijn hoofd begon ik systematisch alle plekken te bekijken die niet origineel meer zijn. Je hoopt erop dat de roestplek die je als eerste ziet de laatste zal blijken te zijn, maar hoe verder je om de auto loopt en kijkt, hoe meer narigheid zich openbaart. Ik neem rustig foto’s zodat ik me thuis kan wakkerschudden uit elk waandenkbeeld en constateer dat de koets een prachtig voorbeeld zou zijn voor de rubriek “Wat roest er zoal aan een Thema en op welke plekken moet je letten bij aanschaf”. Al die plekken ken ik en bijna allemaal hadden ze vergevorderde roestschade. Zo erg dat er zelfs gaten in de carrosserie vielen. Opmerkelijk was dat die wielkastranden achter geheel roestvrij waren wat erop duidt dat de auto veel buiten stilgestaan heeft. Wat wil je ook met slechts 113 dkm op de teller in 22 jaar? Het gevoel van opwinding zakt snel weg. Tegen de tijd dat ik zie dat het typeplaatje door een vandaal al van de achterklep gehaald is sta ik weer helemaal met beide benen op de grond. Ook het 8.32 logo in de grille is verdwenen. Op de wazige foto in de catalogus pronkte het nog op de verchroomde grille. Die plaatjes zullen binnenkort wel op Marktplaats staan.
Grappig is het om even te blijven hangen en dan een paar handelaren te zien die elkaar aanstoten terwijl ze boven de motor hangen. Je hoort ze tegen elkaar sissen “een Ferrari, zie je dat”. Ik denk dat ze buiten dit enthousiasme weinig woorden over hebben voor de belabberde staat van de carrosserie. Het blijft niet bij het bijwerken van een paar plekjes, nee, dit is een totaalrestauratie. Was er dan helemaal niks om warm van te worden? Jawel, het interieur zag er mooi uit. Met wat aandacht is dat weer helemaal tiptop te krijgen.

Trieste Thema 8.32

Trieste Thema 8.32


Op weg naar huis raakt de trieste blik van haar ogen je opnieuw. Het is alsof de auto doorheeft dat er iemand komt kijken die het beste met haar voorheeft. Die ervoor zou willen zorgen dat ze weer kan stralen, dat voorbijgangers hun haren weer schikken in het glimmende Grigio Quartz Mettalic. Dat ze weer mag doen waarvoor ze gemaakt is. Met hoge snelheid en gedragen door de V8 grommen naar Italië rijden om daar te laten horen dat boven de 5500 toeren de motor laat horen uit welke stal die komt. Iedere autoliefhebber herkent dat concert van genotvolle gillen die een Ferrari kan laten horen. Wat zou ze dat graag weer doen. Tussen alle gehaaste forensen in hun nieuwe eenheidsworsten ontwikkelt zich een glimlach op mijn gezicht; wie weet…….

Written by admin in: Overige Lancia Thema artikelen |
jan
17
2010
0

Lancia Thema V6 L(oop) S(loop)

Gisteravond zijn Hans8V en ik afgereisd naar de loods om mijn eerste donor auto ten grave te dragen. Ik was optimistisch en had maar 1 doel, de auto moest nu definitief als oud ijzer naar buiten. Vol goede moed begonnen we aan onze mini “Loop- sloopmeeting”.

Het was gelukkig niet meer zo koud. De klus zou dus niet onderbroken worden door koude handen. De donor stond helemaal achterin de loods. Eerst moest mijn TD SW op eigen kracht naar buiten. De accu was het daar niet mee eens. Met een hulpaccu en startkabels kwam hij hoestend tot leven. Terwijl de diesel zijn goede slag weer had gevonden werd de Kappa donor (helaas met 4 platte banden) met een sleepkabel erachter gehangen. Hans kroop achter het stuur en zo reed de karavaan moeiteloos naar buiten. Nu was de donor V6 bereikbaar. Bereikbaar maar niet rijdbaar! Deze donor is voor mij een waardevolle investering geweest. De 8.32 SW profiteerde bijvoorbeeld van de voorruit met gouden bies, de type 3 voorzijde van de hemel (met dimmende spiegel) en zal binnenkort ook profiteren van de VDO Cruise control die ik eruit gedemonteerd heb. Daarnaast heb ik bijna alles wat los en vast zat aan de auto verkocht zodat de kosten ruim opgewogen hebben tegen de opbrengsten. De ideale donor dus. Doordat de auto, zoals de Belgen zeggen, geheel gevandaliseerd was, stond deze op blokken hout en een krik en was er geen mogelijkheid de auto rollend te krijgen door er wielen onder te zetten. Grote delen van de ophanging waren al weg namelijk. Voor dit doel heb ik een speciaal karretje van ongeveer 50 x 50 cm met 4 zwenkwielen dat je zo onder de reservewielbak kunt schuiven en die ervoor zorgt dat de achterzijde alle kanten op kan rollen. De voorzijde krik je vervolgens op met de vrachtwagenkrik en zo kun je het hele zaakje rollend krijgen. Ondertussen tikte de tijd door, maar daar hadden we geen erg in, het werkte lekker door.

Toen de V6 op zijn sloopplekje stond moest alles eruit wat er nog in zat. Dat was niet veel meer, maar kostte toch weer genoeg tijd. Eigenlijk mag er alleen een stalen karkas overblijven, dat gaat dan met het oud-ijzer weg. De motor met subframe was nog de grootste klus omdat eerst alle kabels nog vrijgemaakt moesten worden. Ik wilde de kabelboom van het motormanagement graag in 1 stuk eruit hebben. Ook nu werkte de truuc met de vrachtwagenkrik die net achter het subframe geplaatst de carrosserie optilt terwijl het subframe achterblijft op een palletwagen.

Scheiding motor - carrosserie Lancia Thema V6

Scheiding motor - carrosserie Lancia Thema V6

Helaas bleek de achterruit nog in zijn originele kit te zitten en is deze kit bij deze wat lagere temperaturen niet acht makkelijk te bewerken. Zowel Hans8V als ik hebben ons er even op gestort. Een deel is gelukt, maar door een telefoontje van Hans zijn vrouw kwamen we er achter dat het en te laat werd en dat het sneeuwde! Het raam hebben we dus opgegeven en de lege carrosserie hebben we naar buiten geduwd. De palletwagen met het subframe met motor moest ook naar buiten. Eigenlijk was de moeite die het koste om dit geheel door de sneeuw te duwen een voorbode voor wat ons nog te wachten stond. Toen de loods eenmaal vrij was moest de Kappa namelijk naar achterin de loods geduwd worden. Aangezien het erf voor de loods een afschot heeft, moest dat een beetje bergop. Toen ik de TD in zijn achteruit zetten en de Kappa aanduwde bleek er geen beweging in te komen, alleen mijn voorbanden begonnen vrolijk te tollen. Geen resultaat dus. Toen met onze K SW. In zijn achteruit en tegen de Kappa donor aan, met een losse band ertussen, vol goede moed en … weer slippen. Kappa SW omgedraaid en vooruit de boel aangeduwd en … weer slippen. K#t! Die auto moet echt naar binnen. Als professionele sneeuwruimers hebben we toen het spoor ijsvrij gemaakt en het toen nog eens geprobeerd. Nu schoten we op. Met afstandjes van een paar meter per keer lukte het om de Kappa naar zijn eindoel te sturen! Vervolgens de TD erin om daarna eindelijk op weg naar huis te kunnen. In de loods bleef een mooi winters tafereel achter.

Winters tafereel

Winters tafereel

De terugweg was goed om te onthaasten. De wegen waren slecht begaanbaar en veel collega chauffeurs besluiten dan door de combinatie van zomerbanden en nachtblindheid de snelheid op minder dan de helft van de maximaal toegestane te houden. Dit betekende dus dat we er bijna twee keer zo lang over hebben gedaan om weer veilig thuis te komen. Gelukkig lukte dat zonder dat er rare dingen gebeurden onderweg en kon Hans8V, veel later dan gepland, de voordeur achter zich dichttrekken. Bedankt Hans!

Written by admin in: Overige Lancia Thema artikelen |

Powered by WordPress | LanciaThema.nl Theme | Theme based on Aeros Theme